نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

جریان عَلَم در واقعه کربلا چیست؟

چهارشنبه, ۲۱ مهر ۱۳۹۵، ۰۸:۰۳ ب.ظ

در جنگ‌‌های زمان صدر اسلام و حتی قبل از آن معمولاً از عَلَم‌ استفاده می‌شده و این عَلَم‌ در حقیقت همان چیزی بوده است که ما آن را امروزه پرچم می‌گوییم.معمولاً در جنگ‌ها عَلَم‌را به دست شجاع‌ترین و جنگجوترین افراد می‌دادند و تا زمانی که پرچم در میان سپاه برفراز بود و روی زمین نیفتاده بود،سپاهیان انسجام داشتند، در حدیثی که از امیرالمؤمنین نقل شده است،به همین مطلب اشاره شده است.حضرت می‌فرماید: «همیشه پرچم جنگ را به دست مردان شجاع و غیرتمند بسپارید زیرا مردان با استقامتند که،پرچم را تنها نگذارند و آن را رها نسازند.در روز عاشورا و در واقعه کربلا در سال 61 ه‍ نیز قطعاً از عَلَم استفاده شده است و آن عَلَم‌ به بعضی از اشکالی که امروزه مرسوم می‌باشد نبوده است.امام حسین (ع)روز عاشورا پرچم جنگ را به دست برادرش حضرت عباس(ع)سپرد.«و زمانی که حضرت عباس(ع)خدمت امام آمد و از او اذن میدان طلبید. امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود:تو علمدار من هستی اگر تو به شهادت نایل شوی سپاه من از هم می‌پاشد.
اما در رابطه با علم‌های امروزی، یکی از نظرات افراطی این است که این علم‌ها و سایر آلات و وسائلی که در عزاداری استفاده می‌شود همه آن‌ها از اروپا و از مسیحیت وارد ایران شده‌اند.و در حقیقت این‌ها تقلیدی هستند از مراسم‌های مسیحیان در شهادت حضرت مسیح(ع)طبق این نظریه زنجیر زنی، تیغ زنی، موزیک و سنج زنی، مصیبت خوانی و نوحه سرایی از مسیحیت گرفته شده است که ایراداتی نیز به آن وارد است. برخی دیگر قائلند که این «علم ها» نماد «سرو» هستند و سرو درختی است که تسلیم روند طبیعی گیاهان نمی‌شود.و حتی در زمستان هم سرسبز است.یعنی همواره زنده است.درست همانند شهید که نمی‌میرد، و همواره زنده است.البته یک مطلب که تقریباً همه در آن اتفاق نظر دارند این است که سابقه این علم‌های جدید خیلی طولانی نیست.
پی نوشت:
من نیز استفاده از عَلَم‌ های امروزی را قبول ندارم ولی نمی دونم چرا هر وقت عَلَم‌ می بینم یاد حضرت ابوالفضل العباس و این شعر می افتم: علم اگر ازدست علمدار زمین نمی خورد    دگر کسی به زیرتازیانه ها نمی مرد
۹۵/۰۷/۲۱
علی پورهاشمی