فرهنگ نقدپذیری
از نظربنده نقد باید از روی خیر خواهی و به قصد اصلاح و کمک به اشخاص مورد نقد باشد. نقد نباید برخاسته از حسد و غرض و تسویه حساب باشد.نقد مایه کمال اندیشه و کار ماست،نقد پذیری کمک به این کمال و رشد ما می کند.متاسفانه برخی افراد،سیاسیون و رسانه ها این روزها پیش از هر زمان دیگر موضوع نقد و انتقاد سازنده را دست مایه عیب جویی،مخالفت و بزرگ نمایی اشتباه های رقیب و کسی که بامنش و تفکرش مخالف هستند،ساخته اند و ظاهرا معنای اصلی نقد و انتقاد روشن نیست.از یک طرف بسیاری از افراد نحوه صحیح انتقاد کردن را نمی دانند و از طرف دیگر بسیاری از افراد از پذیرش نقد و اصلاح گفتار و رفتار خود سرباز می زنند و منتقدان را مورد افترا و تهمت قرار می دهند. این موضوع تنها در دنیای سیاست و رسانه حاکم نیست،بلکه در جامعه و ارتباطات روزمره نیز ضعف فرهنگ نقدپذیری کاملا مشهود است. بسیاری از افراد اگرچه در حرف انتقاد کردن و نقدپذیری را قبول داشته و در مزیت آن فراوان سخن می گویند،اما در عمل افراد کمی پیدا می شوند، که نقد پذیر بوده و از نقد دیگران در جهت اصلاح خود و امور بهره بگیرند. بنابراین انتقاد شنیدن ذاتا تلخ و گزنده است و نقد پذیری مستلزم این است که افراد به جایزالخطا بودن انسان باور داشته و خود را حق مطلق نپنداشته و احتمال خطا و اشتباه در گفتار و کردار خود را دور از ذهن ندانند.
سید علی پورهاشمی
#نقدجامعه#نقد #انتقاد#فرهنگ_انتقاد