نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

پسر ایرانم

چهارشنبه, ۳۰ فروردين ۱۳۹۶، ۰۶:۱۴ ب.ظ

دوست عزیزی به بنده حقیر گفت خودت را معرفی کن و عقیده ات را برام بنویس نمی دانستم چی بنویسم 

یاد بهار هشتاد و هفت افتادم که وبلاگ نویسی را به طور رسمی و جدی شروع کرده بودم و درباره خودم در وبلاگم نوشتم: 

پسر ایرانم

دلشکسته این سرزمین

گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم

جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی

برای بقاء باید در خفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد

خواهان برابری..، برادری..، و آزادیم

از بازیچه قراردادن دین خسته ام

از تمرکز اجباری قدرت خسته ام

بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست

دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی


و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است


علی پورهاشمی بهار ۸۷

۹۶/۰۱/۳۰
علی پورهاشمی