کودکان: جنگ و خشونت

کودکان امروز در حال تکرار همان صحنه هایی هستند که پدرانشان دیروز شاهد آن بودند.، که به این نسل معصوم خشونت جنگی و نوشتن وصیت نامه را یاد می دهند.کودکان باید زندگی کنند ،شادی کنند و با اسباب بازی شان سرگرم باشند. نسل من ، بعد انقلاب پنجاه و هفت قربانی خشونت جنگی بوده و جنگ را حس کرده... دیگر نباید گذاشت این نسل طعم تلخ ،جنگ ،خشونت و نفرت را بچشد

هنگامی که سلاح به کودکان می دهیم و نوشتن وصیت نامه را به شان توصیه می کنیم.، و یادشان می دهیم زندگی لذت نداره و لذت و شادی در جایی دیگر است یعنی تباه شدن زندگی عادی شان.. سلاح به دست دادن و نوشتن وصیت نامه، همه خشونت هایی است که در حق کوکان معصوم سرزمین مان انجام می دهند. احساس نفرت، جنگ و خشونت زندگی را برای کودکان سرزمینم تلخ می کند.
هنگامی که جنگ نیست و ما در رخ دادن و پیش بردن آن نقشی نداریم چه لزومی دارد که سلاح دست شان دهند و بگویند وصیت نامه بنویسند.
حتی خدای نکرده اگر چه در کشور و منطقه ،جنگی رخ بدهد. باید کودکان را از فضای جنگی دور کنند و راه های دور کردن از فضایی جنگی را، مسئولان باید ، در ذهن داشته باشند
پسرانی که به جای اسباب بازی، کتاب داستان،دیدن کارتون،بازی با همسالان، موسیقی سلاح‌های جنگی واقعی را در دست بگیرند و تفریحشان شرکت در مانور جنگی و رزمایش باشد، به لحاظ روانی بسیار خشونت طلب‌تر از هم سن و سالهای شان خواهند بود که در محیطی طبیعی رشد کرده اند.، و این چنین است که بی رحمی، خشونت ،قتل و جنایت در آنها نهادینه خواهد شد.
عصبانی ام... به امید صلح ، دوستی و جهانی عاری از خشونت و جنگ طلبی
زنده باد زندگی و شادی