نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

کودکیمان را در کوچه های زمان گم کردیم

شنبه, ۱۰ تیر ۱۳۹۶، ۰۸:۴۹ ب.ظ


کودکیمان را

در کوچه های زمان

گم کردیم

و مهربانیمان را در میان

سنگ و آجر آرزوهای بزرگسالی

جا گذاشتیم

جهان امروز

به دلهای مهربان و کودکانه

نیاز بیشتری دارد...!

_

سه چیز . . .

ما سه چیز را در دوران کودکی جا گذاشته ایم

شادمانی بی دلیل

دوست داشتن بی دریغ

کنجکاوی بی انتها

_

#کودکی #مهربانی #دوست_داشتن

۹۶/۰۴/۱۰
علی پورهاشمی