نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

از غصه نپرهیزم ، چون زاده پاییزم

جمعه, ۳۱ شهریور ۱۳۹۶، ۰۷:۵۶ ب.ظ

پاییز جان ، فصلِ زردِ من

مبادا دلت بگیرد  از این که

کسی نمی خواهد زود تر سر برسی 

مبادا قهر کنی و با لجبازی

بگویی که قصدِ آمدن نداری 

آخر اگر تو نیایی 

این آدم ها رفتن هایِشان، دلتنگی هایِشان‌ و بغض های نشئت گرفته از حالِ بدشان

را گردنِ چه کسی بیندازند؟ 

پی نوشت:

از غصه نپرهیزم ، چون زاده پاییزم

_

دوباره پاییزه فصل تولد من (۲۴آبان یادتان باشه)

😃😃😃 دوباره دل اسیره به یاد رفتن 😟😟😟

۹۶/۰۶/۳۱
علی پورهاشمی