نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

باید بگم که ...

شنبه, ۵ آبان ۱۳۹۷، ۰۳:۱۹ ب.ظ

باید بگم که 

مهربانم اما احمق نیستم ...

سکوت میکنم در مواقعی اما نادان نیستم ...

خشمگین و اعصبی می شوم اما بی تفاوت نیستم ...

می جنگم اما خنجر از پشت نمیزنم 

می بخشم اما فراموشکار نیستم ...

تهدید نمی کنم در صورت لزوم عمل کردن را ترجیح میدهم ....

عقیده و باورهایم خودم‌ را می گویم و جار میزنم چون ترسو نیستم ...

در زندگی ام هیچ وقت فیلم بازی نکردم همینه که هستم و رفتارم مختص خودم هست ... تهمت نمی زنم و دروغگو نیستم

چون به محکمه الهی ایمان دارم‌ ....‌

ظلم نمی کنم و ظلم نمی پذیرم و طاقت دیدن ظلم به افراد را ندارم ...

به عقاید و باور همه افراد جامعه احترام می گذارم ولی از افراد خشک مقدس و دگم دوری می کنم...

برای کسانی که دوست شان دارم و ارزش هام و ناموس ام لازم باشه دنیا را به آتیش می کشم ... اگر اشتباهی کنم عذر خواهی میکنم ...

_

دیگه بسه بقیه اش را بعدا می گم

کلا بچه خوبی ام

۹۷/۰۸/۰۵
علی پورهاشمی