نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

۱ مطلب در مهر ۱۳۹۶ ثبت شده است

یک نفر را توی زندگیتان راه بدهید که برای بودن و ماندنش نیازی نباشد دست به قد و قواره اتان بزنید، که نیازی نباشد برای راضی نگه داشتنش از رنگ مورد علاقه تا تفریحاتتان را عوض کنید و بشوید یک آدمی که هیچ وقت نبوده اید. کسی که قیچی دست گرفته و خودش قرار است طرز فکر و عقیده جدید بدوزد و تنتان کند را راه ندهید به خلوتتان کسی که دنیایتان را رنگ دنیا خودش میکند و از شما چیزی میسازد که میخواهد بعد مشغول دوست داشتن آن آدمی که خودش ساخته میشود.یک نفر را انتخاب کنید که شما را با همین چهره و ظاهر بخواهد با همین رنگ مو و مدل چشم و...، با همین لحن صحبت کردن و نوع زندگی.. یک نفر را بخواهید که شما را دوست داشته باشد بخاطر آنچه که هستید نه بخاطر آنچه که دوست دارد باشید.

۱۶ مهر ۹۶ ، ۱۰:۰۸
علی پورهاشمی