نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

۱۷۵ غواص دست بسته شهید...

دوشنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۴، ۰۸:۴۳ ب.ظ

جفت دست و پای بسته ... یک جفت دستِ بسته، دو جفت دستِ بسته، سه جفت دستِ بسته، چهار جفت دستِ بسته، پنج جفت دستِ بسته،
شش جفت دستِ بسته، هفت جفت دستِ بسته، هشت جفت دستِ بسته، نه جفت دستِ بسته، ده جفت دستِ بسته، یازده جفت دستِ بسته ... نه ؛ حتی نمی‌شود شمرد !
از حوصله ی مان خارج است !
یکصد و هفتاد و پنج جفت دستِ بسته‌ ٬
یکصد و هفتاد و پنج جوان دست و پا بسته ...
یکصد و هفتاد و پنج عزیزی که با دست و پای بسته در یک شب شوم ٬ زنده‌به‌گور شدند تا پس از هفت‌هزار شب پیدا شوند و داغ مان را تازه کنند ...
نه که این وحشتناک‌ترین صحنه‌ جنگ هشت‌ساله‌ ما بوده باشد ٬
اما خیالِ این یکصد و هفتاد و پنج جوان دست و پا بسته ٬ گلوی مان را می‌فشارد ؛
انگار پس از سی سال ٬ ما را که مظلوم‌ترین بودیم و دست‌بسته‌ترین ٬
ما را که دستان‌مان را جز برای کاشتن و درو کردن مهربانی نمی‌خواستیم ٬ ما که از دنیا فقط دو دست آزاد می‌خواستیم و چشمانی که بتواند طلوع آفتاب را در افق وطن ببیند و ...
آخ از آن چشم‌های زیبا ...
آن یکصد و هفتاد و پنج جفت چشمی که در آن تاریکی ...
فقط خدا می‌داند که به دور از آغوش پدر و مادر ٬
چه‌ها دیدند ... حالا ما مانده ایم و کوله باری از شرم ...
و زبان‌مان لال است در بیان این مصیبت،
و این بغض کشنده ...
و چشامانمان که اگر بنای باریدن داشته باشد
باید خون ببارد ...
آن یکصد و هفتاد و پنج دست و پای بسته را
و دستانِ از دست‌رفته‌ آن صدها هزاران مرد را که مردانه جان دادند تا ما جان به در ببریم و دهان و مجاری تنفسیشان پر از خاک شد تا ما نفس بکشیم را عاشقانه میبوسیم
یکصد و هفتاد و پنج بار ...
یکصد و هفتادو پنج هزار بار ... اصل خبر: فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودین ستادکل نیروهای مسلح :
۱۷۵ تن از شهدایی که وارد کشور شدند متعلق به غواصان عملیات کربلای ۴ است که با دستان بسته به شهادت رسیدند و زنده زنده دفن شدند !
برخی از پیکرهای مطهر این شهدا در صورتی کشف شدند که هیچ جراحتی نداشتند و دست و پایشان با سیم بسته شده و
زنده به گور شدند ...
روحشان شاد....



۹۴/۰۳/۲۵
علی پورهاشمی