نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

۸ مطلب در مهر ۱۳۹۵ ثبت شده است

دموکراتها از نظر ایدئولوژی سیاسی به لیبرالیسم مدرن باور دارند، طرفدار آزادی های مدنی در همه زمینه ها هستند.طرفدار افزایش خدمات دولتی عمومی بوده و معتقدند دولت باید تا حدی در مسائل کلان اقتصادی دخالت کند تا بتواند به برقراری عدالت اجتماعی کمک کند و معتقدند افرادی که درآمد بیشتری دارند باید مالیات بیشتری بپردازند. جمهوریخواهان اما مشی محافظه کارانه دارند و شدیدا راستگرا هستند.طرفدار مذهب و ارزش‌های سنتی اند..شدیدا معتقد به بازار آزادند و طرفدار کوچک شدن دولت و عدم دخالت آن در اقتصاد هستند و با گرفتن مالیات بیشتر از ثروتمندان مخالفند. به طور کلی، دموکراتها بیش از رقیبشان طرفدار عدالت اجتماعی و افزایش رفاه طبقات محروم تر جامعه هستند. در عرصه سیاست خارجی؛جمهوریخواهان طرفدار افزایش بودجه نظامی کشور و طرفدار اقداماتی هستند که به بزرگ تر و قدرتمندتر شدن ارتش بیفزاید.جمهوریخواهان، بخصوص آنهایی که جزء نئومحافظه کاران هستند، معتقدند امریکا باید در عرصه خارجی سیاست‌های تهاجمی ای را دنبال کند و با کشورهایی که مزاحم منافع این کشورند، به شدت برخورد کنند.در قیاس با جمهوریخواهان، دموکراتها کمتر طرفدار استفاده از نیروی نظامی هستند و معتقدند امریکا باید تلاش کند از طریق دیپلماتیک، و تا حد ممکن تعامل با دیگر کشورها، مدیریت مورد نظرش بر جهان را اعمال کند و تا حد ممکن تنشها را با رقبایی چون چین و روسیه کاهش دهد. آنها چندان معتقد به ادامه جنگ سرد نیستند و تلاش دارند از تقابل با روسیه پرهیز کنند.با این اوصاف چنین به نظر می رسد که باقی ماندن دموکراتها در کاخ سفید، بیشتر به نفع آرامش جهان است و احتمالا از بروز جنگهای بیشتر، جلوگیری می‌کند.
پی نوشت:
ترامپ برای جامعه ای آمریکا مفید نیست و کارایی ندارد و به ضرر جامعه بزرگ آمریکا هست.همان طور که احمدی نژاد برای جامعه ایران مفید نبود و ایران را به عرصه نابودی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی کشاند.
درضمن ترامپ خیلی بی ادب هست..به امید پیروزی هیلاری کلینتون 

۲۹ مهر ۹۵ ، ۱۶:۴۶
علی پورهاشمی

تو اوج جوونی به پیری رسیدم خدایا دیگه بیشتر از این تحمل ندارم، بغضم شکسته می دونم چه کردم به این قلب خسته ام ،خدایا من که جز تو کسی رو ندارم 

یا رب الهی العفو

.

پی نوشت:

خدایا...چگونه می توانم روی به سوی تو بیاورم و زبان به حمد و ثنایت بگشایم درحالی که خود از کرده خویش آگاه و پشیمانم

تمام زندگیم اعتقاداتم هست...

 قضاوت ممنوع شاید این گناه دورغ،غیبت،و تهمت و ترک نماز و قسم باشه...

۲۳ مهر ۹۵ ، ۱۸:۳۲
علی پورهاشمی

در جنگ‌‌های زمان صدر اسلام و حتی قبل از آن معمولاً از عَلَم‌ استفاده می‌شده و این عَلَم‌ در حقیقت همان چیزی بوده است که ما آن را امروزه پرچم می‌گوییم.معمولاً در جنگ‌ها عَلَم‌را به دست شجاع‌ترین و جنگجوترین افراد می‌دادند و تا زمانی که پرچم در میان سپاه برفراز بود و روی زمین نیفتاده بود،سپاهیان انسجام داشتند، در حدیثی که از امیرالمؤمنین نقل شده است،به همین مطلب اشاره شده است.حضرت می‌فرماید: «همیشه پرچم جنگ را به دست مردان شجاع و غیرتمند بسپارید زیرا مردان با استقامتند که،پرچم را تنها نگذارند و آن را رها نسازند.در روز عاشورا و در واقعه کربلا در سال 61 ه‍ نیز قطعاً از عَلَم استفاده شده است و آن عَلَم‌ به بعضی از اشکالی که امروزه مرسوم می‌باشد نبوده است.امام حسین (ع)روز عاشورا پرچم جنگ را به دست برادرش حضرت عباس(ع)سپرد.«و زمانی که حضرت عباس(ع)خدمت امام آمد و از او اذن میدان طلبید. امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود:تو علمدار من هستی اگر تو به شهادت نایل شوی سپاه من از هم می‌پاشد.
اما در رابطه با علم‌های امروزی، یکی از نظرات افراطی این است که این علم‌ها و سایر آلات و وسائلی که در عزاداری استفاده می‌شود همه آن‌ها از اروپا و از مسیحیت وارد ایران شده‌اند.و در حقیقت این‌ها تقلیدی هستند از مراسم‌های مسیحیان در شهادت حضرت مسیح(ع)طبق این نظریه زنجیر زنی، تیغ زنی، موزیک و سنج زنی، مصیبت خوانی و نوحه سرایی از مسیحیت گرفته شده است که ایراداتی نیز به آن وارد است. برخی دیگر قائلند که این «علم ها» نماد «سرو» هستند و سرو درختی است که تسلیم روند طبیعی گیاهان نمی‌شود.و حتی در زمستان هم سرسبز است.یعنی همواره زنده است.درست همانند شهید که نمی‌میرد، و همواره زنده است.البته یک مطلب که تقریباً همه در آن اتفاق نظر دارند این است که سابقه این علم‌های جدید خیلی طولانی نیست.
پی نوشت:
من نیز استفاده از عَلَم‌ های امروزی را قبول ندارم ولی نمی دونم چرا هر وقت عَلَم‌ می بینم یاد حضرت ابوالفضل العباس و این شعر می افتم: علم اگر ازدست علمدار زمین نمی خورد    دگر کسی به زیرتازیانه ها نمی مرد
۲۱ مهر ۹۵ ، ۲۰:۰۳
علی پورهاشمی

هر سال ...
یک روز...
یک شهر...
هم نوا...
صدا می زند:حسین!!
در انتهای کوچه ای غریب،اما
مردی ...
هم نام تو ..
سالهاست،هر روز،
با یاد تنهایی شکوهمند  تو
شب را به صبح گره میزند....

#کوی_اختر
#میرحسین
#رهنورد
#کروبی
#ننگ_است_فراموشی

۲۰ مهر ۹۵ ، ۱۵:۰۵
علی پورهاشمی

روز عاشورا غروبش، صبح بیداری است برگردید

های های مردم از بیراهه برگردید برگردید

پرچم دشمن نمایان شد اگر مردید برگردید

ای لباس ظلم را جای عدالت پیرهن کرده

جامه‌ی رنگ و ریای دین و دینداری به تن کرده

کاخ اگر همسایه با دیوار دین باشد خطاکاری است

شمر، شمشیر امیرالمومنین باشد، خطاکاری است

صحنه‌ی آزادگی در خون شناور می‌شود هرجا

باورم کن،  عشق باور می‌شود هرجا

دور، دور دین فروشان است ای فرمانبران ظلم

دور ظلم ظالمان روزی آخر می‌شود هرجا

های های ای کاروان رفته در دامان گمراهی

باز راه کعبه را انگار گم کردید، برگردید

.

پی نوشت:

ظهر عاشورای سال 52 استادشریعتی درحسینیه ارشاد سخن میگفت هنگام ظهر گفت رسم است ظهر عاشورا بر مصایب زینب اشکی بریزیم ولی حال وزندگی ما طوریست که الان زینب باید بحال ما بگرید..ایا تاریخ تکرار شده؟؟

۱۹ مهر ۹۵ ، ۰۷:۳۲
علی پورهاشمی


بزرگ فلسفه قتل شاه دین این است


که مرگ سرخ به از زندگى ننگین است


حسین مظهر آزادگى و آزادى است


خوشا کسى که چنینش مرام و آیین است


نه ظلم کن به کسى نى به زیر ظلم برو


که این مرام حسین است و منطق دین است


همین نه گریه بر آن شاه تشنه لب کافى است


اگر چه گریه بر آلام قلب تسکین است


ببین که مقصد عالى وى چه بود اى دوست


که درک آن سبب عزو جاه و تمکین است


ز خاک مردم آزاده بوى خون آید


نشان شیعه و آثار پیروى این است


پی نوشت: 

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﻮﯼ ﻣﺤﺮﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ...

ﺑﻮﯼ ﺷﻬﺎﺩﺕ ...ﺑﻮﯼ ﺧﻮﻥ... ﺑﻮﯼ ﻏﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ...ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﻮﺵ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺷﻮﺩ

ﺻﺪﺍﯼ ﺿﺠّﻪ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺸﻨﻮﻡ

ﻏﻮﻏﺎﺳﺖ ﺩﻟﻢ...

۱ نظر ۱۰ مهر ۹۵ ، ۲۳:۵۰
علی پورهاشمی





امروزصبح که از خواب با صدای فریاد های دانش آموزان از  بلندگو های مدارس اطراف خانه ام از خواب بیدار شدم. یا دوران دانش آموز بودن خودم افتادم که افتخارم این بود و هست که هیچ وقت سر صف صبح گاه مدرسه شعار   مرگ بر ...بر هیچ کشوری نگفتم،ولزومی هم نداشت بگم ما برای زندگی کردن آفریده شدیم نه برای مرگ و کشتن همنوع خودمان من جهانی آرام همراه باصلح و دوستی می خواهم،یادم میاد بعضی از بچه ها وقتی ناظم می گفت جوری فریاد بزنید که صداتون تا آمریکا و انگلیس و اسرائیل بره بچه ها فکر می کردن آمریکا و انگلیس و اسرائیل همین بغل هست چنان فریاد می زدند که صورتشان از خشم قرمز میشد. دوران بدی بود. بجای دوستی و محبت و شادی به ما نفرت یاد می داند. یاد دیالوگی از سریال زیبای شهرزاد افتادم که بابک می گفت:تو مملکت زنده باد و مرده باد فقط میشه خشونت کاشت و تفرقه درو کرد. وقت شعار نیست ، وقت عمل هست ما با بالا بردن سطح علمی و فرهنگی و اجتماعی می توانیم عزت و اقتدار خودمان را به جهانیان نشان دهیم مثل کشور ژاپن... خشونت بس هست ، جنگ بس هست ، تفرقه بس هست ،بیاییم کشوری درست کنیم همراه با شادی و عشق و محبت به قول مربی کودکستانم با هم دعوا نکنیم با هم دوست باشیم ...علی پورهاشمی سوم مهر ماه نود و پنج آغاز سال تحصیلی
۰۳ مهر ۹۵ ، ۰۸:۵۹
علی پورهاشمی

سرا پا اگر زرد و پژمرده ایم

ولی دل به پاییز نسپرده ایم


چو گلدان خالی لب پنجره

پر از خاطرات ترک خورده ایم


اگر داغ دل بود ما دیده ایم

اگر خون دل بود ما خورده ایم


اگر دل دلیل است آورده ایم

اگر داغ شرط است ما برده ایم


اگر دشنه ی دشمنان,گردنیم

اگر خنجر دوستان,گرده ایم


گواهی بخواهید:اینک گواه

همین زخم هایی که نشمرده ایم


دلی سربلند و سری سر به زیر

از این دست عمری به سر برده ایم

.

قیصر امین پور .

آخرین شب تابستان،دوباره پاییزه فصل تولد من

پاییز خوبی پیش رو  داشته باشید دوستان عزیز

۰۱ مهر ۹۵ ، ۰۰:۲۶
علی پورهاشمی