نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

بهترین دوستانم

شنبه, ۱ آبان ۱۳۹۵، ۰۵:۳۵ ق.ظ

مقصود و علیرضا بهترین دوستانم هستند که من با این دوستان عزیز اختلاف دیدگاه ونظر و گاهی اختلاف عقیدتی
دارم.از نظر بنده حقیر انسان دمکرات و شریف انسانی است که در هر شرایطی به حقوق انسان ها احترام گذاشته و به ماهیت انسانی آنها اعتقاد داشته باشد و فرقی هم نمی کند،که طرف مقابل آیا این اصول را متقابلا رعایت می کند و یا خیر
پی نوشت:
مردم ممکن است اعتقادات و نظرات یکدیگر را قبول نداشته باشند ولی باید به نظرات هم احترام بگذارند، و با هم کنار بیایند.مهم نیست که مردم به چه چیزی اعتقاد دارند ُ آن ها این حق را دارند که درباره ی هرچیزی فکر کنند. همه ی انسان ها لیاقت وقار و احترام را دارند.
علیرضا و مقصود عزیز الهی همیشه شاد و سلامت و موفق و سربلند باشید.

۹۵/۰۸/۰۱
علی پورهاشمی