نوشته های علی پورهاشمی

فرزند پائیز

پسر ایرانم
دلشکسته این سرزمین
گندم وجودم در دورانی قد کشید که هیچ ندیدم
جز ستم...غم...نان...دین گریزی... بی عدالتی
برای بقاء باید درخفاء بمانم نمی دانم تا کی اما این نیز بگذرد
خواهان برابری..، برداری..، وآزادیم
از بازیچه قراردادن دین خسته ام
از تمرکز اجباری قدرت خسته ام
بیزارم از دورنگی و خواهان تحولم و معتقدم به جدایی دین از سیاست
دمکراتم و پایبند به ارزش های الهی

و شعار من زنده باد مخالف من و دعای من برای شماصبوری است

علی پورهاشمی بهار ۸۷

هزارمین روز

شنبه, ۸ آبان ۱۳۹۵، ۰۸:۰۲ ق.ظ

سوزان تامارو میگه:

فقط درد باعث پیشرفت انسان میشه

ولی باید با درد رو برو بشیم،چون کسی که بخواد فرار کنه از درد و عذاب یا اینکه گریه و زاری کنه محکوم به شکسته...

من موندن رو انتخاب کردم 

موندن و جنگیدن ...

پی نوشت:

هیچ وقت یادم نمیره چی بر من گذشت تا گذشت...امروز هزار روز از عمل جراحی سخت من می گذرد...

همیشه هزارمین روز ها در زندگی برایم مهم بود.

تشکر و قدردانی می کنم از پزشکان،پرستاران و خانواده ام که در این هزار روز یاورم بوده اند و کمکم کردند.

تمام این عکس ها برای بعد از عمل جراحی ام هست.

۹۵/۰۸/۰۸
علی پورهاشمی